هوش اخلاقی

۱-۶-تعاریف مفهومی متغیرها

 

هوش عاطفی: گلمن^[۳۰] (۱۹۹۵) معتقد است، هوش عاطفی شامل خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی و مدیریت رابطه است. از نظر پترایدز و فارنهام^[۳۱] (۲۰۰۱) ابعاد هوش عاطفی عبارتند از درک عواطف، کنترل عواطف، مهارت‌های اجتماعی و خوش‌بینی (یوسفی و صفری، ۱۳۸۸).

 

کیفیت زندگی: سازمان بهداشت جهانی^[۳۲]، کیفیت زندگی را ادراک افراد از موقعیت زندگی‌شان و همچنین در ارتباط با بافت فرهنگی و نظام‌های ارزشی محیط زندگی‌شان و مرتبط با اهداف، معیار‌ها، و علایق‌شان می‌داند. این کیفیت تحت تاثیر تعامل عواملی چون سلامتی جسمی و روانی، مذهبی بودن و روابط و عناصر محیطی است (سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۸).

1. 1. _{-Quinn & Mc.Grath} ↑

 

1. 1. _{– Charls Henry} ↑

 

1. 1. _-Schien ↑

 

1. 1. _-Sharedness ↑

 

1. 1. _-Intensity ↑

 

1. 1. _-Orientation ↑

 

1. 1. _{-Moorhed & Griffin} ↑

 

1. 1. _-Feezy ↑

 

1. 1. _-Hafsted ↑

 

1. 1. _-Selznick ↑

 

1. 1. _{-Peters & Waterman} ↑

 

1. 1. _Gilen ↑

 

1. 1. _{Moral & Klvin} ↑

 

1. 1. _{Organizational Climate Description Questionnaire .} ↑

 

1. 1. _{Gorg Stern} ↑

 

1. 1. _Steinhof ↑

 

1. 1. _Litwin ↑

 

1. 1. _Stringer ↑

 

1. 1. _{Structural Approach} ↑

 

1. 1. _{Perceptual Approach .} ↑

 

1. 1. _{Interactional Approach .} ↑

 

1. 1. _{Cultural Approach .} ↑

 

1. 1. _{Saul Gellerman .} ↑

 

1. 1. _{Mathew Miles} ↑

 

1. 1. _{Halpin and Craft} ↑

 

1. 1. _Tajiuri ↑

 

1. 1. _{The Ecology} ↑

 

1. 1. _{The milieu} ↑

 

1. 1. _{The social System .} ↑

 

1. 1. _{The Culture .} ↑

 

1. 1. _{Hodgetts .} ↑

 

1. 1. _Baret ↑

 

1. 1. _{.Delis Steven} ↑

 

1. 1. _{.Dropping Your tools} ↑

 

1. 1. _{.Richard L Wagoner} ↑

 

1. 1. _{.Scott Metcalfe} ↑

 

1. 1. _.Israelolare ↑

 

1. 1. _Agastas ↑

 

1. 1. _{Farankkal man} ↑

 

1. 1. _Gummerun ↑

 

1. 1. _keller ↑

 

1. 1. _{Lee O} ↑

 

1. 1. _{Kim Y} ↑

 

 

گامران^[۴۹] و کلر^[۵۰] (۲۰۱۲) در پژوهشی تحت عنوان دوستی و مسئولیت پذیری روی کودکان و نوجوانان آلمان شرقی قبل و بعد از اتحاد دو آلمان انجام دادند . دو گروه شامل ۱۸۸ کودک و نوجوان در سنین ۷-۹-۱۲-۱۵ سال بود. نتایج پژو هش آن ها نشان داد که در سال ۲۰۰۵ درجه مسئولیت پذیری بین آن ها بهتر از سال ۱۹۹۰ بوده ولی روابط اجتماعی بین آن ها کمترشده بود اما مسئولیت پذیری افزایش یافته بود .

 

لی اُ^[۵۱]، کیم وای^[۵۲] ، کیم اُ جی^[۵۳] (۲۰۱۲) در پژوهشی تحت عنوان ارتباط ادراک اجتماعی با مسئولیت پذیری، عزم و اراده درونی دانش آموزان دوره راهنمایی کشور کره انجام دادند. تعداد ۳۵۷ دانش آموز که ۱۶۰ نفر آن ها پسر و ۱۹۷ نفر آن ها دختر از مدرسه راهنمایی سئول بودند. نتایج پژوهش آن ها نشان داد که ارتباط معنا دار بین مسئولیت پذیری و عزم و اراده ی درونی آن ها وجود نداشت.

 

جکسون و همکاران ( ۲۰۱۲ ) رابطه فرهنگ سازمانی و تغییرات در مسئولیت اجتماعی شرکت ها را در دوران رکود اقتصادی مطالعه کردند و بعد از مطالعه انواع فرهنگ سازمانی ‌‌به این نتیجه رسیدند که نوع غالب فرهنگ سازمانی مسئولیت اجتماعی را پیش‌بینی نمی کند اما حداقل بیانگر تطبیق مسئولیت اجتماعی در دوران رکود اقتصادی است.

 

پژوهش های انجام شده در داخل کشور

 

مؤمنی (۱۳۸۰؛به نقل از زنگولی،۱۳۸۳) پژوهشی تحت عنوان بررسی میزان مسئولیت پذیری اجتماعی و راهکارهای افزایش آن در دانش آموزان شاهد انجام داد. یافته های پژوهش وی نشان داد که بین مسئولیت پذیری و سنّ دانش آموزان، همبستگی معنادار وجود ندارد ولی همبستگی بین مسئولیت پذیری و پیشرفت تحصیلی معنادار بود.

 

۱-۲- بیان مسئله

 

در نظام بوروکراتیک تمام تلاش مدیران در جهت کسب کارایی بیشتر با حفظ سلسله مراتب هرمی سازمان بوده است. به همین جهت مناسبات سطحی و غیرقابل اطمینان بین افراد وجود دارد. اما در نظام ارزشی انسانی و دمکراتیک مناسباتی درست و قابل اطمینان در میان مردم به وجود می‌آید. در چنین محیطی به سازمان و اعضای آن فرصت داده می شود که تا حد توان پیش روند. بر این اساس توجه به شهروندان در نظام ارزشی دمکراتیک رو به افزایش است. اکنون که اهمیت شهروندان به عنوان یکی از منابع بسیار مهم سازمان درک شده است، رفتار آن ها هم می‌تواند بسیار با اهمیت تلقی شود و از این روست که محققان زیادی به تجزیه و تحلیل رفتار شهروندی پرداخته‌اند(اسلامی و سیار، ۱۳۸۶).

 

 

از مفاهیمی که در دنیای سازمانی امروز اهمیت زیادی پیدا کرده و نقش ویژه ای در پیشرفت و بهبود سازمانی دارد، بحث رفتار شهروندی سازمانی است. مفهوم رفتار شهروندی سازمانی^[۲] اولین بار توسط بیتمن و ارگان^[۳] (۱۹۸۰؛ به نقل اسلامی و سیار، ۱۳۸۶) به دنیای علم ارائه شد. تحقیقات اولیه ای که در زمینه رفتار شهروندی سازمانی انجام گرفت بیشتر برای شناسایی مسئولیت ها و یا رفتارهایی بود که کارکنان در سازمان داشتند، اما اغلب نادیده گرفته می شد. این رفتارها با وجود اینکه در ارزیابی های سنتی عملکرد شغلی به طور ناقص اندازه گیری می شدند و یا حتی گاهی اوقات مورد غفلت قرار می گرفتند، اما در بهبود اثربخشی سازمانی مؤثر بودند. این اعمال را که در محل کار اتفاق می افتند این گونه تعریف می‌کنند: “مجموعه ای از رفتارهای داوطلبانه و اختیاری که بخشی از وظایف رسمی فرد نیستند، اما با این وجود توسط وی انجام و باعث بهبود مؤثر وظایف و نقش های سازمان می‌شوند”. با توجه ‌‌به این تعریف، از انسان به عنوان شهروند سازمانی انتظار می رود که بیش از الزامات نقش خود و فراتر از وظایف رسمی، در خدمت اهداف سازمان فعالیت کند. به عبارت دیگر، ساختار رفتار شهروندی سازمانی به دنبال شناسایی، اداره و ارزیابی رفتارهای فرانقش کارکنانی است که در سازمان فعالیت می‌کنند و در اثر این رفتارهای آنان اثربخشی سازمانی بهبود می‌یابد(اپل بام و همکاران^[۴] ، ۲۰۰۴؛ به نقل از اسلامی و سیار، ۱۳۸۶).